TARİHİ VE COĞRAFİ YAPISI

 Tarihi :

            Karakeçili,Oğuzların 24 kolundan biri olan Bozok Kolundan Oğuzhan’ın büyük oğlu Günhan’ın mensup olduğu Kayı Boyu’nun en büyük aşireti olan Karakeçili Aşireti, 1219 yılında Ertuğrul Gazi önderliğinde 1225 yılına kadar Aras ırmağı sularıyla sulanan Pasin Ovasında kalıp sürmeli çukurunda kışlıyorlardı. Daha sonra buraya sığmayan ve göçlerle kalabalıklaşan Kayı’lar, Anadolu içlerine doğru  göçe başlarlar.

Karakeçili, Kayı Oğuzları, Anadolu kapıları Türklere açıldıktan sonra Azerbaycan üzerinden Doğu Anadolu’dan Anadolu’ya büyük göç dalgaları halinde girmeye başlarlar. Daha sonra yöreye gelip yerleşen Oğuz Türkmen boylarıyla sürmeli çukurunda Pasinleri, Ahlat’ı ve Suruç’u kışlak ve yaylak olarak kullanan Kayı’lar Ankara’ya gelip Karacadağ yöresini kendilerine yurt edinmişlerdir.

                 İlhanlıların 1258 yılında Anadolu’ya girmeleri ve bu yöreyi ele geçirmeleri üzerine Ertuğrul Gazi, Kayı boyu ile birlikte Söğüt ve Domaniç yöresine göç ederek orada yerleşmişlerdir. Ancak Söğüt ve Domaniç’e gitmeyen Horasan Türkmen grubuna mensup kayı boyu Karakeçili cemaati bu günkü Karakeçili’ yi kurmuşlardır. Osmanlı döneminde Ankara sancağına bağlı kalmış ve 1957 yılında Bala ilçesine bağlı iken belediye teşkilatına kavuşmuş olan Karakeçili, 25.05.1990 gün ve 3644 sayılı Kanun ile de ilçe olmuştur.

Coğrafi Yapısı :

                 Kuzeyinde Bahşili, doğusunda Keskin ve Çelebi ilçeleri, güneyinde Ankara’nın Bala ilçesi ile çevrili olan Karakeçili 225 km2 yüzölçümlü olup, bunun 117 km2 si Tapuya tescillidir. Kırıkkale’ye 35 km, Keskin’e 30 km, Çelebi’ ye 25 km, Bala’ya 25 km ve Ankara’ya 95 km uzaklıktadır. İlçenin rakımı 1.100 dür.

             İklimi, İç Anadolu bölgesinin tipik kara iklimine sahiptir. Kışları oldukça sert ve kar yağışlı olup hava sıcaklığı kış boyunca genelde sıfırın altında seyreder. Yazları ise sıcak ve kurudur. Yağışlar az olduğundan yaz mevsiminde bitki örtüsü bozkır görünümünü alır. Yağışlar çoğunlukla sonbahar ve kış mevsiminde düşer.